Los in the Blues (B) Blues Blues @ Ootello Mol (Ezaart) - 14-12-2024 reporter & photo credits: Freddie info band: Los in the Blues info club: Theater Ootello © Rootsville 2024

'Theater Ootello' hun core business is uiteraard het brengen van toneelstukken en hopelijk zo ook eens het winnen van het 'Koninklijk Landjuweel'. Mijn interesse evenwel in 'het' toneel kwam echter eind vorige eeuw te verdwijnen toen de stukken me veel te ernstig begonnen te worden. In Ezaart, een voorstadje van Mol, kwamen we in 2016 verzeild geraakt in 'Theater Ootello' doordat deze toneelvereniging ook de kaart kwam te trekken van 'de' blues.

Telkens weer werd er hier een kleine reeks concerten gehouden met onder meer ook onze betreurde 'Tiny Legs Tim' (1978-2022). Zelfs ons allerbeste alt-blues exportproduct de 'Boogie Beast' stonden hier al op het podium maar ook buiten de grenzen ging deze vereniging shoppen. Van bij onze noorderburen trokken ze zo zelfs 'Jan de Bruijn' aan, net als 'Little Steve & The Big Beat'. Uit de Oostenrijkse bergen kwamen zelfs in 2016 'Meena Cryle & Chris Filmore' naar de Kempen afgezakt maar voornamelijk hielden ze het hier toch bij onze binnenlandse blues zoals ook 'Guy Verlinde'.

Plotseling viel in 2019 het doek hier doordat de zaal een grondige restauratie kwam te ondergaan en zo hadden ook wij plots weer een locatie minder op onze kalender. Na 2019 kwam dan ook de Covid-19 pandemie en moesten de concerten weeral worden uitgesteld. Deze zaal werd al de tweede keer met eigen middelen in een nieuw jasje gestoken en zo was er vorig jaar dan een 'testcase' wat 'Livemuziek' betrof.

Begin deze maand begon ons blues hart dan toch terug te jubelen omdat 'Ootello' met drie blues concerten op hun affiche verscheen. Het eerste werd gegeven op 6 december door 'Bridge to the Blues' maar omdat dit juist op de heugelijke avond van Sinterklaas viel moest we helaas verstek laten gaan. Vanavond staat zo 'Los in the Blues' op het programma en op januari volgt er nog een release party met het nieuwe werk van 'Matt T Mahony'.

Vanuit de prairies van Gevarenwinkel trokken mijn 'compagnon de route' en ikzelf dan op deze regenachtige zaterdagvond richting 'Ezaart' voor wat ons betrof enkele nobele onbekenden uit onze blues scène. Misschien zijn deze 'Los in the Blues' hier in Mol en omstreken wereldberoemd en betreft dit een gaatje in onze cultuur. Uiteraard stoort ons dit niet want ons moto bij het opstarten van 'Rootsville' was toch eerst aandacht schenken aan de mindere goden, en daar blijven we bij.

Vergis u niet het is niet 'Lost' en al zeker niet 'Bloes' maar het betreft hier een viertal 'Local Heroes' die blues hoog in het vaandel dragen. 'Los in the Blues' bestaat uit blues shouter en harpspeler 'Mon Doupagne'. De gitaarrifjes worden verzorgd door autodidact Fonny 'King' Tempels en zij worden ondersteund door de ritmesectie dat bestaat uit drummer Willy Verik Verachtert en de man aan de dikke snaren, Peter Rombouts. Hun instrumentale opener hier vanavond is niets minder dan 'Cissy Strut' van 'The Meters' en zo worden we al vlug richting 'Baton Rouge' gezogen en wordt zo onze interesse al meteen aangewakkerd.

Met nummers als 'Born In Chicago' en Bo Diddley's 'I Can Tell' begonnen deze vier blues mannen er eerder schuchter aan of was het misschien het mooie podium en perfecte belichting dat hun overdonderde. Ook bij het brengen van 'Rollin' Man' van 'Fleetwood Mac' en van de hand van Peter Green bleef het eerder braafjes. Let me put you wise...er werd geen enkele noot gemist en het was allemaal haar juist maar er mocht zeker wat peper en zout bij.

Bij het horen van de 'golden oldies' van de blues mag zeker ook niet de Texaan 'Stevie Ray Vaughan' en met diens 'Mary Had A Little Lamb' kwam het allemaal picobello over, waren het niet dat er achter ons een paar 'viswijven' stonden met nul komma nul interesse voor wat deze 'Los in the Blues' hier op het podium aan het presteren waren. Het zou allemaal wel beter worden als alle nieuws is verteld en mede ook door dat Raf van 'The Nights' de PA-technicus opdracht gaf om er een streepje bij te doen. We zijn hier wel korter bij de Nederlandse grens maar 'The Dutch Disease' kunnen we best missen, ook al zijn er hier heel wat fans van deze 'Lost in the Blues' aanwezig maar we blijven streng maar rechtvaardig ;-)

Little Walter zijn 'My Babe' is altijd wel goed om de ambiance omhoog te trekken net zo ook wanneer 'Fonny 'King' Tempels' een aardige versie van Freddie King's 'San-Ho-Zay' uit zijn sixstring komt te toveren. Tijd dan om een Slim Harpo'ke te doen met diens 'Baby, Scratch My Back' waarbij ik helaas bij deze versie de eigenheid van Slim Harpo een beetje kwam te missen. Terug dan naar Little Walter met diens 'Too Late' uit alweer 1965.

Tijdens het eerste uur trokken we ook nog de nacht in met een 'Black Magic Woman' en kwamen die van 'Lost in the Blues' te verrassen met een knappe versie van Jimmie Cox zijn blues standard 'Nobody Knows You When You're Down and Out' uit 1932. We trokken nog even richting Woodstock met ze om dan met 'Clarence Gatemouth Brown' en 'She Walk Right In' richting einde van deel '1' te trekken en met warempel ook nog een sing-a-long.

En ja hoor voor het tweede deel van deze 'Lost in the Blues' was de kruidenier langs geweest en werd er kwistig met 'Peper & Zout' gestrooid, en plots was het dan ook vele malen beter. Het geluid stond een beetje harder en dat trok dan weer de aandacht naar de band toe openend met 'Congo Square' van Sonny Landreth. Altijd weer mooi om horen is T-Bone Walker's 'Stormy Monday' en ook dat spelen deze 'Local Heroes' hier feilloos. Het lijkt er wel op of die van 'Ootello' hier een jukebox hebben neergezet met niets dan nostalgische hits.

Ook nu hadden ze de ambi knop gevonden en zo kregen we 'Ridin' On The L&N' dat de blues liefhebbers uiteraard kennen van de in juli overleden 'John Mayall' of wat dacht je van een stukje 'Los Lobos' met 'Don't Worry Baby' uit 1984. Als harper kan en mag bij 'Mon Dupagne' toch zeker niet Charlie Musselwhite ontbreken vandaar diens 'Harpin' On A Riff'. En zo kwam die van 'Los in the Blues' dan ook helemaal 'los'. Dat Mon ook de chromatische versie van zijn instrument meester is konden we horen op het volgende 'Black Night', eentje dat Charles Brown in 1951 als eerste kwam op te nemen.

Op 'Little Girl' mochten dan de drummer en bassist een kleine solo etaleren waarbij we toch opmerken dat Peter Rombouts niet enkel twee vingers komt te bewegen maar ook zijn hele 'neck' komt te beroeren. We deinen helaas richting einde van dit optreden hier in het 'Ootello Theater' met nog een knappe versie van 'Broke and Hungry' uit 1926 van 'Blind Lemon' Jefferson waarbij die van 'Los in the Blues' er een beetje funk wisten in te steken. Als afsluiter tout court was er nog '29 Ways' uit de stal van Chess en dat bracht ons to my lovely baby's door.

Eind goed, al goed zegt het spreekwoord en aan het applaus dat hoorbaar was tot in Mol kon deze 'Lost in the Blues' dan niet anders dan een bisnummer brengen en dat ging dan over nightlife, whiskey and women en...reefer. CU

Niet vergeten op zaterdag 11 januari staat hier voor u niemand minder dan de magistrale gitaar skills van Matt T Mahony en als blues liefhebber mag en kan je dit niet missen. Voor wie met de 'madam' een avondje wil gaan stappen is er hier in februari de theatervoorstelling van 'Agnes Of God' naar de regie en bewerking van huisregisseur Kris Luyckx. En welle weg!